شاید بی مناسبت نباشد که شما را، مادر هم بنامم.

سلام حضرتِ مادر

...

و بعد از این سلام یک سکوت طولانی و یک نگاهِ تا ابد، به موجودیتی که قدرتمندترین و در عین حال ناتوان ترین حاضرِ این سیاره ی خاکی ست. مادر بودن دنیای عجیب و غریبی ست آقا. همواره مقابلِ جمله ی "مادر نشده ای تا بفهمی ..." گارد گرفته ام و حالا که از زاویه ای دیگر به این جمله ی ساده نگاه میکنم میبینم که "مادر" همین واژه ی چهار حرفی، چقدر فهم و درک می خواهد.

مادر

آبستنِ هزار دردی که از تمامِ آنها با خبر است و بی خبر است، تواناست و ناتوان است، می داند و خود را به نادانی میزند، دستانش باز است و باید توکل کند و به دیگری بسپارد و چه سخت است مادر بودن. نه از آن حیث که دیگری را در خود پرورانده و نمیتواند از آن دل بکند، نه از بابتِ دلشوره ها نه از جهت دلبستگی ها، نه ، هیچ کدامِ اینها نه که اگر بخواهیم مادر را در اینها خلاصه کنیم ظلم کرده ایم.

مادر بودن از آن جهت که در اوج توانایی و زیبایی و قدرتِ جوانی چونان پیرانِ کمر خم کرده درد و رنجی را تحمل می کنی که تا آن زمان بی سابقه بوده، مادر بودن، از آن جهت که موجودی در تو در حالِ پرورده شدن است و تو مراقبِ ایستادن و نشستن و بلند شدن و خوردن و خوابیدنت هستی و هر لحظه خیالت نمیتواند راحت باشد که همه چیز خوب است، نمیتوانی راحت باشی از این که تمامِ وظیفه ات را به کمال انجام دادی، پروردن و ساختنِ موجودی که او را نمیبینی، صدایش را نمی شنوی و از لحظه لحظه ی بودنش خبر نداری ، اصلا شبیه به آزمایش های فیزیک و شیمی نیست، اصلا شبیه به ساختن یک دستگاهِ مکانیکی یا فرمولِ ریاضی نیست. موجودی در تو شکل می گیرد که هست و نیست و تو همراهِ با او هستی و نیستی.

مادر

انگار شخص ثالثی که ایستاده تا اختیار یک انسانِ دیگر و ربوبیتِ یک خدایِ دیگر را در تقابلِ با هم نگاه کند، تجربه کند، ببیند، اشک بریزد و تنها و تنها و تنها کاری که از دستش بر میاید توکل باشد به خدای خودش و وای از خدای مادرها، خدای مادرها، خدای مادرها که بیشتر از مادر بودنِ همه ی مادرها خداست.

می بینید حضرتِ آقا

از این حیث شما مادر ما هم هستید. مادری که ایستاده، رنج و درد و چموشی و اضطرارنافهمیِ فرزندِ خویش می بیند و ایستاده به دعا و استغفار و توکل که خدایا این نافهم فرزندانِ مرا ببخش و بیامرز و زیرِ سایه ی مهر و رحمتت کن و از سرِ تقصیراتِ آنان بگذر و به آنان برکت و رحمانیتِ عطا کن.

و امان

امان از فعلِ سختِ مادر بودن.