چهارشنبه ی بیست و چهارم: علقه
چهارشنبه, ۱۹ اسفند ۱۳۹۴، ۰۹:۰۶ ب.ظ
سلام حضرت والا
احتیاج، یک بخش نیاز است و نیاز به احتیاج بخشی دیگر. نیاز به خواستن، یعنی خود همین خواستن را خواستن، یعنی که آدم بخواهد خودش را نیازمند، فقیر و ضعیف ببیند. یعنی آدمی انقدر رشد یافته باشد که بفهمد نیازمند است و اگر انقدر رشد یافته نیست، این رشد یافتگی را طلب کند و بعد طلب نیاز بیشتر و بیشتر و بیشتر ... میدانید آقا نیاز بیشتر آدم را بیشتر وابسته میکند، آدم را راحت میکند از گیر و گورهای کم و زیاد دنیا، در یک کلام آدم را خلاص میکند.
دوران علقه در رحم مادر یعنی دوران وابستگی، یعنی آن هنگام که جنین کاملا وابسته ست، کاملا بی چیز است، از خودش هیچ ندارد ...
حضرت والا ...
میشود ما را در بی چیزی محض به خودت بچسبانی؟ چندان که اگر لحظه ای جدا شویم ... بمیریم.